|
YOLUN SONU
Yolun sonundaki maviye varmadan
Bir uçurum görürsün
Ellerin kırılır,tutunamazsan... "
Yaşlanır hüznün
Kırışır için, eskirsin
Yangınlarını bırakma yüreğine
Hayat öyle, bilirsin...
Gözlerini kapat
Yarın belki olmam burada
Belki bir yangın alırda benliğimi
Sürükler sürükler sürüklerler
Yangın yerine karanlık kimliğimi
Uçurum görürsen sonsuz ardımda
Ellerim iki yanımda öyle kalana kadar
Gözlerini kapat ağlama.
Yalnızlık, yaşamda bir an,
Hep yeniden başlayan...
Dışından anlaşılmaz.
Ya da kocaman bir yalan,
Kovdukça kovalayan...
Paylaşılmaz.
Bir düşün'de beni sana ayıran
Yalnızlık
Paylaşılsa yalnızlık olmaz.
OZDEMIR ASAF
Uykuda konuşan dilin hayatı ruyadır,
Uyanıkken konuşanın sabrı imtihandır.
Ben veremediğim kadarım,
çünkü zerredir varlığım.
Ve aslında YÜREĞİM kadardır, çektiğim ayrılığım
|
